پریسکه چیست ؟

پریسکه یک قالب جدید شعر فارسی است که بر اساس فرهنگ اسلامی ایرانی .و با رویکرد مقابله با ورود عرفانهای نوظهور و عرفانهای شرقی ایجاد گردیده است. بنیان این قالب شعری توسط شاعر نوپرداز معاصر، علیرضا بهرهی صورت پذیرفت. شعر پریسکه به صورت رسمی توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جمهوری اسلامی ایران ثبت گردیده است. و در حال حاضر یکی از قالبهای پرمخاطب شعر فارسی می باشد. مسئولیت انجمن پریسکه سرایان ایران برعهده علیرضا بهرهی بوده که احمد فولادی طرقی به عنوان دبیر فنی انجمن بر روند سرایش پریسکه در سراسر کشور نظارت می نمایند. پریسکه یک لغت اصیل ایرانی و از واژه های زبان فارسی میانه محسوب شده و به معنای جرقه کوچک آتش است که هم اکنون ساکنان حاشیه زاگرس از قبیل مردم لرستان، کرمانشاه، کردستان، ایلام، بخشهایی از خوزستان و مازندران و چند نقطه مرکزی کشور هم اکنون نیز این واژه زیبا را با گویش های نزدیک به هم استفاده می کنند. اگر شعر را شعله ور شدن احساس و خیال بنامیم، پریسکه بخش کوچکی از این شعله می باشد که یک لحظه در ذهن روشنایی کوچک و زود گذری را ایجاد می کند و تا مدتی ذهن درگیر تفکر درخصوص او می شود. هدف از ایجاد قالب پریسکه ۳ مورد می باشد

اول اینکه در سالهای اخیر با یک پراکندگی در حوزه شعر کوتاه مواجه بودیم که هر کس به فراخور ذوق خود نامهای مختلفی چون هایکو، هایکوواره، طرح، کوتاه، شعر کوتاه بر اشعار کوتاه فارسی می گذاشت که هیچ کدام تمام کننده و کامل نبودند و در محتوا و فرم هم تفاوت چندانی نداشتند که به نامهای متعدد خوانده شوند.

دوم اینکه واژه های نا مانوس و خارجی به نام هایکو در ادبیات شعری ما وارد شده بود که گذشته از ورود نا میمون این واژه، هر چقدر شعرای ما در این عرصه به طبع آزمایی مشغول می شدند باز هم به نام فرهنگ و ادبیات ما تمام نمی شد و در پایان به آن شعر ژاپنی اطلاق می گردید. در هایکو شاعر باید با ۵ هجا ۷ هجا ۵ هجا و در مجموع ۱۷ هجا شعر بگوید که به هیچ وجه با توجه به قواعد و شکل واژگان فارسی نمی توان یک شعر کامل و زیبا سرایش کرد. در زبان ژاپنی ما با فصل واژه روبه رو هستیم یک واژه در زبان ژاپنی حتی معنای یک جمله کامل ما می شود. پس نتیجه می گیریم هایکو در ادبیان ما یک مهمان ناخوانده است که شعرای ما فقط باید از نوع نگاه و شیوه فعالیت هایکو سراهای حوزه (آس ان) مطلع بوده و تجربیات مثبت آنها را در قالبهای شعر فارسی بکار ببندند. سوم اینکه با روی کار آمدن تفکرات ذن در ژاپن و ورود این جریان فکری مذهبی در هایکو به شکلی که اگر نگوییم جزء لاینفک هایکو شده حداقل جزء همراه هایکو گردیده است هم زمان با ورود هایکو به کشورهای شرق و غرب تفکرات ذن و به طبع اندیشه های بودیسم با کارکردهای کم حساسیتی چون طبیعت گرایی و عشق به طبیعت هر چند که بعدها به طبیعت خدایی تغییر مسیر می دهند و همچنین تعالیم مکاتب شینتو و کنفوسیوس در این کشورها گسترش می یابد که کشور اسلامی ایران نیز استثناء نبوده است. این تعالیم و دستورها تحت عناوینی چون عرفانهای نوظهور و عرفانهای شرقی از طریق شعر با سهولت بیشتری در اذهان جوانان و نوجوانان شکل می گیرد.

سابقه شعر کوتاه در ایران

بر اساس اسناد و مدارک موجود در تاریخ ادبیات فارسی کهن ترین شعر کوتاه فارسی به پیش از اسلام به خسروانی برمی گردد که متاسفانه فقط چند شعر از این نوع در دست می باشد.گذشته از دوبیتی و رباعی که معروف ترین قالب شعر کوتاه کلاسیک می باشند. قالب های دیگری نیز در گوشه و کنار ایران وجود دارند که هر کدام فراخور فرهنگ و آداب و رسوم و طبیعت آن منطقه شکل گرفته است.

لیکو اعم از لیکوهای بلوچستان و لیکو های جنوب کرمان که تشابه فراوانی با هایکو و نوع شعر عام تر از هایکو که تا حد فراوان شعری شخصی است می باشد.

ولذا فهم لیکو حداقل در منطقه سرایش آن برای عام آسان و راحت می باشد.

– چهل سرود (چل سرو) در لرستان و بخشهای از ایلام و کرمانشاه که تماما تک بیتهای هجایی با مضامین عاشقانه، امید و آرزو و بعضا در مدح ائمه علیه السلام به ویژه مولا علی می باشد.

– ترانه ها و اشعار کوتاه در مناطق شمالی و دیگر نواحی ایران که تمامی این نوع از شعرهای خود جوش، کوتاه، سهل الحفظ و سهل الهزم بوده و هیچگونه تاثیری از هایکو یا شعر کوتاه چینی نپذیرفته اند.

ویژگیهای پریسکه

شعر پریسکه متشکل از حداقل ۲ و حداکثر ۴ بند یا فصل می باشد که در قالب های سپید و نیمایی سروده شده و در صورت امکان شاعر می تواند در یک فصل شعر را شروع و پایان دهد که برخلاف هایکو هیچگونه محدودیت محتوایی ندارد. شعر پریسکه تاکید بر تصویر سازی ایهام افکنی وادار کردن مخاطب به فکر در مورد موضوع مطرح شده در شعر و ارتباط درونی و بیرونی اجزاء شعر با هم را دارد. پریسکه می تواند مقفا هم باشد

به شرط آنکه فصلها با هم مساوی نبوده و به عنوان یک تک بیت کلاسیک محسوب نشوند. نحوه ی چینش و کوتاهی و بلندی فصل ها در اختیار خود شاعر است و شاعر می بایست با درنظر گرفتن شرایط زبانی روساخت و محتوایی ژرف ساخت پریسکه در دو محور عمودی(بدیع معنوی) و افقی(بدیع لفظی) نسبت به تغییر فصل ها و کوتاه و بلندی آنها اقدام نمایید. در هر فصلی که شاعر نیاز به تغییر نفس داشته یا دچار سکته یا توقف می شود زیباتر آن است به فصل بعدی برود مگر در شرایطی که آن سکته و توقف عینا در تمام فصلها تکرار شود که در آن صورت با ایجاد یک هارمونی صحیح، موسیقی زبانی مناسبی ایجاد خواهد شد.

بهتر است در صورت نیاز در هر فصل حداکثر از یک فعل استفاده شده و زیباتر آن است که به دلیل محدود بودن عرصه پریسکه، از تکرار واژه برحذر بوده مگر آنکه واژه برگزیده شده به حدی در محور جانشینی درست نشسته باشد که برای مخاطب، تنفر شنیداری ایجاد ننماید. در پریسکه باید یک جهان را در یک نگاه خلاصه کرد.

Priske is a new Persian poetry format based on Iranian Islamic culture. It has been developed to counteract the advent of the emerging mysticism and Eastern mysticism. The basis of this poem was taken by contemporary modern poet, Alireza Faizati. The poem of Prisca has been officially registered by the Ministry of Culture and Islamic Guidance of the Islamic Republic of Iran. And now it is one of the most popular formats of Persian poetry. The responsibility of the Society for the Prevention of Persia is due to Alireza Fatemi, who is headed by Ahmad Fouladi Targhi as the technical secretary of the organization. Periske is a Persian word for the Middle Persian language and means the small spark of fire that now inhabitants of the Zagros border such as Lorestan, Kermanshah, Kurdistan, Ilam, parts of Khuzestan and Mazandaran, and some central points of the country now They also use this beautiful word in close proximity dialects. If poetry is called the flare of emotion, Prisca is a small part of this flame that creates a moment in the mind of a small, slow-moving light, and for a while the mind becomes involved with thinking about him. The purpose of creating the Prische template is 3 items
First, in recent years, we encountered a dispersion in the field of short poetry, each with a variety of names, such as Haiku, Haikurov, short, short poetry, on short Persian poems, none of which were complete and complete, and in The content and form did not differ much in the name of multiple names.
Second, insignificant and foreign words, haiku, were introduced into our poetry literature, which, in spite of the arrival of the disciple of this word, no matter how our poets were engaged in this field, our culture and literature are still not finished. And in the end it was called the Japanese poem. In Heiko, the poet must write 5 syllables in a syllable of 5 syllables and a total of 17 syllables, which in no way can be considered as a perfect poem, according to the rules of the Persian vocabulary. In Japanese, we are faced with the word chapter. A word in Japanese language even means a complete sentence. So, we conclude that Haiku in our literature is an uninvited guest whose poets should only be aware of the kind of look and manner in which Haiku's fields (ASN) are known and apply their positive experiences in Persian poetry. Third, with the advent of Zen's thoughts in Japan and the entry of this intellectual brain drain in Haiku in a way that, if not to say, an integral part of the Heiko, is at least part of Haiku, at the same time as Haiku enters the countries of the East and the West, Zen's thoughts and thoughts Buddhism is expanding with low-sensitivity functions such as naturalism and love of nature, though later diverted to God's nature, as well as the teachings of Shinto and Confucius schools in these countries, which was not the exception of the Islamic Republic of Iran. These teachings and orders are formed under the guise of emerging mysticism and oriental mysticism through poetry with the greatest ease in the minds of young people and adolescents.
History of short poetry in Iran
According to the documents in the history of Persian literature, the oldest Persian poetry goes back to pre-Islamic Islam, which unfortunately only a few poems of this kind are in hand. Since the dubitis and quatrains, the most famous form of short poetry is classic . There are other molds in the corners of Iran, each of which is based on the culture, customs, and nature of that region.
Liko, including the Balochistan Lycos and the Lycos of southern Kerman, which is much more similar to Haiku and the more popular type of poetry than the Haiku, which is to a large extent a personal poem.
Therefore, Lyco's understanding is easy and convenient for the public at least in its area.
- Forty hymns (Chal Cervus) in Lorestan and parts of Ilam and Kermanshah, all singular singles with romantic themes, hopes and wishes, and sometimes in the exhortation of the Imams (as), especially Mola Ali.
- Short songs and poems in the northern regions and other regions of Iran, all of which are all sorts of poetry that are boiling, short, easy to admire and easy to admire and have no effect on Haiku or short Chinese poetry.
Outfit features
The pariska poem consists of at least 2 and a maximum of 4 paragraphs or seasons that are written in white and semi-format and, if possible, the poet can begin and end a poem in a chapter, which in contrast to haiku does not contain any content restrictions. The poetry of Prisca emphasizes the imaging of the Enlightenment, forcing the audience to think about the subject in poetry and the internal and external relation of the components of poetry. Perissa can be a good one
Provided that the seasons are not equal and not considered as a classic single-breasted. The manner and the length of the seasons is in the possession of the poet himself, and the poet must, with regard to the linguistic conditions, lay the foundations and the profound content of the parisecke in two vertical axis (spiritual and horizontal) (short for verbal) to change the chapters and short And take their height. Every season, when the poet needs to change his breath or stroke or stops, it is more beautiful to go to the next chapter, unless the stroke and stop is repeated exactly in all seasons, in which case, by creating a correct harmony, music language Good will be created.
It is best if, for each season, it is used to a maximum of one verb and it is more beautiful that, because of the limited scope of the pariskeh, it is avoided to repeat the word unless the term chosen is sufficiently in the succession of sight to address the audience, audit hatred Do not create At Prisca, I have to summarize a world at a glance.